Değerli Okuyucularım, Filo Komutanımın yönlendirmelerini dikkate alarak tüm hazırlıklarımızı yapmış ve nihayet Las Vegas’a uçuş günü gelmişti. T-37 uçağının önündeki kompartımanda el bagajımızı koymak için küçük bir boşluk vardı ve oraya eşyalarımızı yerleştirecektik. Ayrıca oturduğumuz sandalyenin arkasında da uçuş emniyetini ihlal etmeyecek şekilde küçük eşyaların koyulduğu boş bir alan vardı ve oraya da bir şeyler koyulabiliyordu.
İşte Amerika’da yaklaşık 3,5 yıl severek, tam 1.000 saat uçtuğum T-37 Temel Jet Eğitim uçağı. Bu uçak EN kuyruk tescilli ENJJPT, NATO Uçuş Okuluna ait bir uçak ve ben bu uçakla uçmuş olabilirim.Planlanan saatte uçuş teçhizatlarımızı ve şahsi eşyalarımızı alarak uçak başına gittik. Yukarıda bahsettiğim yerlere eşyalarımızı yerleştirdik ve motor çalıştırıp kalktık. Yakıt nedeniyle birçok hava trafik merkezlerinden direkt rota ve istediğimiz irtifaları alıyorduk. T-37 uçaklarının basınçlandırması olmadığı için azami yükseklik 25.000feet yani 7.620m idi. Başlangıçta 23.000feet irtifadan, yakıtımız azalınca da 25.000feet irtifadan uçtuk. Rota boyu herhangi bir olumsuzluk yaşamadan Davis Monthan Hava Üssüne planladığımız saatte indik. İniş için meydana yaklaşırken çok merak ettiğim askeri uçak mezarlığının uçsuz bucaksız manzarasını içim sızlayarak hüzün içinde seyrettim.
Lütfen video için tıklayınız
Davis Monthan askeri üssüne inişimizi takiben park yerine gittik ve önceden planladığımız gibi yakıtımızı aldık. Uçuş planımızı Davis Monthan uçuş kontrol merkezinden aktif hale getirdik ve şahsi ihtiyaçlarımızı giderdikten sonra Las Vegas için uçak başı yaptık. Motor çalıştırma, taksi, kalkış ve kalkıştan sonra o hüzünlü uçak mezarlığı manzarası eşliğinde tırmanışa başladık ve 23.000feet irtifaya çıktık. Davis Monthan-Las Vegas arası 420 NM, yol boyu hava açıktı ve sorunsuz şekilde Las Vegas McCarran Uluslararası Havalimanının yaklaşma radar kontrolunda iniş için sıraya girmiştik. İniş için yaklaşan 2 uçak arasındaki mesafe öndeki uçağın büyüklüğüne ve ağırlığına göre arkadaki uçağın mesafesini radar ayırmaktadır. Bu ayırma uçakların kategorilerine göre yapılmaktadır. İnişimiz sorunsuz gerçekleşti ve apronda bize tahsis edilen yere park ettik. Motor durdurduk, şahsi eşyalarımızı aldık, sırt paraşütlerini pilot sandalyelerinin üzerine bıraktık, uçağı konaklama pozisyonunda emniyete aldık ve apronda bizi terminale götüren takip et aracına binerek ekip çıkış kapısından terminal dışına çıktık. Filo Komutanının daha önceden rezervasyon yaptığı kiralık aracı almak üzere araç kiralama ofisine gittik ve aracı aldık. Filo Komutanım beni 2 gece konaklayacağım Nellis Hava Kuvvetleri Üssüne bıraktı. Pazar günü öğlen saatlerinde şu an hatırlamadığım bir saatte beni alacağını ve dönüş için uçağımıza gideceğimizi söyledi ve üsten ayrıldı.Ben misafirhaneden giriş yaptım ve odama yerleştim. Daha sonra üssün içinde bir yerde akşam yemeği yedim ve sonrasında Subay Kulübüne gittim. Nellis Hava Üssü, Amerikan Hava Kuvvetlerinin tatbikatlarının yapıldığı, NATO üyesi ülkelerin de hangi sıklıkla yapıldığını bilmediğim “Red Flag” ortak tatbikatlarının yapıldığı bir hava üssüydü, dışarıdan tatbikat ve kurs için gelen çok sayıda pilot varmış ve bu nedenle Subay Kulübü çok kalabalıktı. Tabii bunda Cuma gününün de etkisi vardı, daha sonraki zamanlarda cuma ve cumartesi akşamları üs içindeki eğlence yerlerinin Subay ve Astsubay kulüplerinin (officer club, NCO club) çok kalabalık olduğunu yaşayarak öğrenmiştim.
LAS VEGAS ŞEHİR MERKEZİNE GİDİYORUMSabah erkenden kalktım ve kahvaltı için üssün kafeteryasında Amerikan usulü bir şeyler yedim ve odama döndüm. Kısa süre sonra odamdan ayrılıp Las Vegas şehir merkezine gitmek için Üs Nizamiyesine yürüdüm. Ne sıklıkla geldiğini bilmiyorum ama şehir merkezinden kalkan şehir içi yolcu otobüsleri Nellis Üssüne kadar geliyorlarmış. Bir süre bekledim ve otobüsün gelmesiyle bindim ama şu an nasıl ödeme yaptım hatırlamıyorum. Yaklaşık 45 dakikalık yolculuk sonunda Las Vegas ana caddesinin sonundaki otobüs son durağında indim ve yürüyerek tüm Las Vegas Strip denilen caddeyi boydan boya yürüdüm. Şu an nasıldır bilmiyorum ama 1993 yılında o bildiğimiz büyük oteller caddenin üzerinde yer alıyorlardı. O otelleri ve caddedeki otellerin önlerindeki etkinlikleri doyasıya ve hayranlıkla seyrederek caddenin sonuna geldim. Daha sonra tekrar geri yürüyerek caddenin ortasında bulunan Mirage Otelinin gazinosuna girdim.
İLK VE SON KEZ ŞANS OYUNLARINDA KAZANDIMHayatımda ilk defa bir gazinoya gittim, şans oyunu oynadım ve o da Las Vegas’ta kısmet oldu. O zamanlarda gazinolarda şans oyunları oynadığınızda gazino içindeki büfelerden aperatif bir şeyler de yiyebiliyordu şans oyunları oynayanlar. Ayrıca gazino içinde sürekli gezen garsonlarda içecek siparişleri alıp getiriyorlardı. Uzun süre makineleri ve kuralları öğrenmek için zaman harcadım. Hayatımda ilk defa bir şans oyunları mekânında bulunuyordum. Tamamen merak ettiğim ve zaman geçirmek için 10cent(dime) ile kol çekilen makinede şansımı denemek istedim. Çok kısa süre sonra makinenin üzerinde dönen bir lamba yanmaya ve aynı zamanda kulakları sağır eden bir siren sesi ile makinenin kumbarasından dökülen metal para sesi birbirine karışmaya başladı. Kafamı biraz yukarı kaldırdığımda ekranda 7 7 7 sayılarının olduğunu gördüm aynı zamanda küçük bir kadrandan dökülen paraların miktarını gösteren sayaç çalışmaya başlamıştı. Tüm bunlar olurken görevli olduğu kıyafetinden belli olan bir kişinin benim bulunduğum yere doğru geldiğini fark ettim. Görevli bana (Türkçe tercümesi)” efendim sizi tebrik ederim, 50 $ kazandınız “dedi.Makineden dökülen parayı yanlış hatırlamıyorsam görevli aldı ve birlikte vezneye gittik, orada bana 50 $’lık kâğıt para verdiler. Dost muhabbetlerinde şans oyunlarında kazananın makine veya gazino sahibi olur sözlerini çok duymuşsunuzdur. İşte ben de bu sözleri hatırlayarak o mekânı terk ettim aksi takdirde o paranın önünde sonunda makinenin olacağını biliyordum. O tarihte 50 $’ın alım gücünü günümüz değeriyle kıyasladığımızda çok yüksek olduğunu görüyorum. Ben o parayla Las Vegas baskılı tişörtler, kahve fincanları, anahtarlık, kaşıklar vb. gibi hediyelik eşyalar almıştım.Akşama kadar şehri gezdim, akşam yemeğimi yedim, geç bir saatte otobüs durağına gittim ve Nellis Üssüne döndüm.Ertesi gün belirlediğimiz saatte Filo Komutanım ile üs nizamiyesinde buluşup dönüş için McCarran Havalimanına gittik. Filo Komutanı kiraladığı arabayı iade etti. Uçuş planımızı telefonla Uçuş Kontrol Merkezine bildirdik, belirlediğimiz yakıtı almak için Takip Et aracıyla uçak başına gittik. Motor çalıştırma, taksi, kalkış ve tırmanış sorunsuz bir şekilde gerçekleşti ve gelişte indiğimiz Davis Monthan Askeri Üssüne yakıt almak için indik. Yakıt aldık, uçuş planlarımızı aktif ettirdik ve Wichita Falls için kalktık. Dönüş bacağımızda herhangi bir sorun olmadan Sheppard Askeri Üssümüze indik. İngilizcesi” Cross Country” olan bu uçuş benim için inanılmaz faydalı olmuş, tüm hava trafik konuşmalarını pratik yapmak için ben konuşmuştum. Şöyle diyebilirim ki bu cross country uçuşu benim için dönüm noktası olmuştur. Haftaya buluşmak üzere sevgiyle kalınız.
